[vc_row][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]

Luisteren naar verhalen

Mondelinge geschiedenis of ‘oral history’ loopt als een rode draad door mijn werk. Met ruim dertig jaar ervaring durf ik dat wel mijn specialisme te noemen. Hoe dat zo gekomen is?

Als kind luisterde ik al graag naar de verhalen van volwassenen in mijn omgeving; over wat zij hadden meegemaakt en van horen zeggen hadden. Die vertelcultuur ging moeiteloos samen met de boeken die ik van jongs af aan verslond. Op de middelbare school was ik een typische gamma: goed in talen, maar ook in biologie.

Tijdens mijn studie in de sociale wetenschappen ontdekte ik dat veel menselijke ervaringen niet doorklinken in actueel beleid of officiële geschiedschrijving. Sindsdien ben ik altijd op zoek naar onbekende en verrassende verhalen, als basis voor mijn sociaalwetenschappelijke en journalistieke werk. Oral history als onderzoeksmethode leerde ik tijdens mijn studie kennen door de boeken van Lilian Rubin.

Na mijn afstuderen in 1982 deed ik – in het verlengde van jaren vrijwilligerswerk – onderzoek naar lesmethoden en organisatievormen voor (analfabete) migrantenvrouwen in Nederland. Bij toeval stuitte ik op een bijzondere, onbekende geschiedenis: die van de Joegoslavische vrouwen die in de jaren zeventig naar Emmen waren gekomen voor de pantyfabriek van Danlon. Die geschiedenis is vastgelegd in een eigen uitgave onder de titel Het Naadje van de Kous.

Via het CJP-blad Plug kwam ik in 1987 op de stadsredactie van Haarlems Dagblad terecht. Daar begon ook de samenwerking met Ids Haagsma en Hilde de Haan van uitgeverij Architext, aan boeken, gidsen en architectuurreizen.

Vanaf de oprichting van Radio Noord Holland in 1989 werkte ik twee jaar bij de provinciale redactie en leerde ik radiomaken. Naast snelle reportages en nieuwsberichten was er toen nog tijd voor mooie, lange documentaires.

Met deze ervaring kwam ik in 1992 op de radioredactie van de IKON terecht. Na een aantal “tropenjaren” nam ik daar in 1995 afscheid. Tussen 1993 en 1996 was ik betrokken bij Press Now, ter ondersteuning van onafhankelijke media in oorlogsgebieden. In die tijd heb ik zelf diverse keren in oorlogsgebieden op de Balkan gewerkt.

Sinds 1996 werk ik als freelance journalist en tekstschrijver, voor diverse uitgeverijen, patiëntenorganisaties, de gemeente Amsterdam en Hogeschool Utrecht. Ik schrijf artikelen, brochures en (studie- en jubileum)boeken over actuele onderwerpen, zoals woningbouw en stadsontwikkeling, veranderingen in de gezondheidszorg, leven met een beperking en manieren om de doden te herdenken.

Interviews zijn altijd een belangrijke basis voor mijn werk gebleven. Niets is zo boeiend dan te horen hoe mensen hun ervaringen verwoorden en hoe belangrijke gebeurtenissen hun herinneringen kleuren. Voordat ik over zulke onderwerpen schrijf, wil ik die verhalen nog steeds het liefst met mijn eigen oren horen. Ook sluit ik niet uit dat ik ze nog eens tot podcasts ga verwerken.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”83″ img_size=”medium” el_class=”other-image”][vc_column_text el_class=”me-right-text”]Naast mijn werk houd ik me al jaren bezig met de verbetering van mijn stadse leefomgeving. Mijn blog gaat over het dagelijks leven in mijn straat, waar de actualiteit vaak letterlijk voor het oprapen ligt.

Als tegenwicht werk ik aan vergroening. Met de verticale groenprojecten van de Franse botanicus Patrick Blanc als inspiratiebron. Omdat groen mooi is, rust en koelte geeft, en hard nodig is voor de waterberging.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]