Leren wonen?
Blog
Dat de gemeente tegenwoordig verantwoordelijk is voor vormen van begeleid wonen is goed te merken in onze straat. De ene na de andere huiseigenaar in de buurt verhuurt zijn panden aan nieuwe stichtingen die meedoen aan de aanbestedingen. In onze straat komt bij zo’n pand vervolgens om de paar maanden een auto voorrijden met de spullen van iemand die het wonen nog moet leren. Dat blijkt moeilijker dan gedacht.
Eerst hadden we een jongen in de straat die nog moest leren dat hij de volumeknop van zijn geluidsinstallatie niet helemaal open moest draaien als hij thuiskwam. Kostte een paar maanden en gesprekken met de wijkagent. Die kende hem al van andere adressen waar hij zichzelf onmogelijk had gemaakt. Vervolgens nam hij een jonge hond en moest hij leren dat die op straat aan de lijn moest. ‘Maar anderen doen het ook’, was zijn antwoord toen we hem erop wezen dat honden op straat niet los mogen. Het kon hem duidelijk niets schelen dat zijn pup op voorbijgangers afstormde en hen bijna omver liep. Ook moesten we zijn baasje aan zijn verstand brengen dat hij zijn hond niet overal op de stoep mocht laten poepen. Dat lukte evenmin. Waarschijnlijk was het in zijn oefenhuis een even ongeorganiseerde boel. Toen de stichting besloot in te grijpen, barricadeerde hij zijn voordeur met een hek en ging voortaan via de regenpijp en het balkon zijn woning in en uit. Uiteindelijk moest de politie daar een eind aan maken. Het zelfstandig wonen heeft die jongen hier in ieder geval niet geleerd.
De volgende bewoner van het bewuste pand trok minder aandacht, ook toen er naast hem een wietplantage werd ontdekt en ontruimd. Geen idee of hij er iets mee te maken had. De rust in het pand leek net teruggekeerd, tot er gisteravond plotseling ruzie op straat was, voor de deur van het begeleid wonen-pand. Auto’s op de stoep met knipperende lichten, schreeuwende mannen en vrouwen en zelfs een paar kleine kinderen. Na een kwartier nam een man op fluorescerende schoenen vloekend de kinderen mee en verdween de rest naar binnen. Geen idee waar dat over ging en of er een begeleider bij was, maar het beloofde niet veel goeds. Een paar uur later: weer lawaai in de straat, deze keer met de politie erbij die iemand meenam.
Natuurlijk hebben ze soms lastige klanten, maar dit soort incidenten lijkt me geen aanbeveling voor de stichting die het pand huurt. Hopelijk controleert de gemeente ook waar dat geld voor begeleid wonen aan uitgegeven wordt. En komen ze daarvoor ook eens met de buren praten. Want zo kost het veel meer dan het oplevert.