Terras of stoep?

Corona heeft het gevecht om de openbare ruimte op scherp gezet: de horeca in deze stad heeft overal trottoirs bezet om afstand te houden tussen de dorstige en hongerige klanten. Maar soms ligt er een stoep in de weg.

Een verrassend bericht in de regionale krant van juli: een café in de buurt heeft een week na de versoepelingen van de coronamaatregelen de tent alweer gesloten. Volgens de krant “omdat er een stoep door het terras loopt”. Daardoor is de veilige afstand niet te bewaren.
Een mooie omkering van zaken die illustreert dat de stoep niet meer vanzelfsprekend als openbare ruimte geldt. Dat krijg je als de gemeente teveel terrasvergunningen afgeeft.
Ook voordat corona uitbrak moesten voetgangers hier in de buurt al vaak de rijbaan op of oversteken om niet omver gelopen te worden door obers of in aanraking te komen met terraszitters. En dreigden ze buiten openingstijden te struikelen over uitpuilende vuilcontainers of de inhoud van lossende vrachtwagens op de stoep.

Dankzij corona had je als voetganger/buurtbewoner een paar maanden weer ouderwets de ruimte. Sinds 1 juli lijkt er  door al die terrassen in de anderhalvemetersamenleving geen plaats meer voor je. Heel nobel dus dat café-eigenaren hun zaak sluiten om rekening te houden met de voetgangers. Hoewel het ook te maken kan hebben met de kroegen in de buurt die op 1 juli níet opengingen. Daardoor bevolkten hun klanten ineens allemaal dat ene terras dat wel openging. En dat na een week dus weer dicht was omdat er ook nog een stoep lag.
Schrale troost met de herfst in aantocht: als het regent staan overal in de stad ineens veel te veel lege terrasstoelen. Het lijkt wel een herdenking van oorlogs/vliegramp/pandemieslachtoffers.
Maar het is wel fijn voor het groen en voor de voetgangers.