Anoniem
Blog
Ineens valt het me op: nieuwkomers in onze straat hebben geen naambordjes meer. De vakjes naast hun nieuwe bellen blijven leeg.
Wat is er aan de hand? Willen mensen tegenwoordig liever anoniem zijn? Zijn ze liever een huisnummer, al dan niet met toevoeging?
Ineens vraag ik me ook af wat de nadelige gevolgen kunnen zijn als je wél een naam naast je bel of op de je voordeur hebt. Ben je dan een gemakkelijk slachtoffer van iets? Niets van gemerkt. We krijgen wel post van zwartrijders bij de Spoorwegen die ons adres opgeven, maar van identiteitsfraude heb ik nog geen last gehad.
Vermoedelijk zit er iets anders achter die anonieme voordeuren. Mensen wisselen vaak van adres, verhuren hun huis aan anderen, willen ongrijpbaar zijn voor instanties en vooral ook niet bekend zijn bij de buren. Iemand zou je eens ergens op kunnen aanspreken.
Straks is de enige manier om nog achter de namen van je buren te komen het aannemen van pakjes van bezorgdiensten. ‘O, heet u zo!’ zeg je dan als iemand het komt ophalen.
Ook gek: van die naamlozen kan ik intussen wel alles horen. Luidkeels bespreken ze midden in de nacht op hun dakterrassen en balkons hun problemen, maken ze ruzie of roddelen ze er op los.Zo dichtbij dat ik wel mee moet luisten. Misschien zijn ze door de smartphones en “sociale” media zo los van hun directe omgeving geraakt dat ze niet beseffen hoeveel mensen mee kunnen luisteren. Ook zonder dat mijn naam bekend is, zou ik me daarvoor af en toe behoorlijk gêneren. Ben ik de enige?