Blaming the victim

‘Moet je maar niet in de stad gaan wonen’, kregen we dit weekend te horen van een man die zijn auto met aanhanger op de stoep zo krap tegen onze voordeur aan parkeerde dat er niet in of uit konden. De overburen trouwens evenmin (zie foto).

Ongetwijfeld was hij supergespannen door de verhuizing waarmee hij bezig was, maar om ons dan de schuld te geven van zijn onacceptabel parkeergedrag gaat wel te ver. Gelukkig was hij na een paar uur klaar en is hij niet meer teruggekomen. Toch lijkt het tegenwoordig normaal om buurtbewoners die ergens overlast van ondervinden te antwoorden dat ze dan maar niet in de stad hadden moeten wonen. Ook de gemeente, die toch de plicht heeft om alle bewoners te beschermen tegen overlast, doet daar vrolijk aan mee. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een recent verweerschrift. Tegenover de bezwaren die wij hebben gemaakt tegen de te verwachten verkeers- en parkeeroverlast in onze smalle straat door de komst van een grote horecavoorziening, schrijven de gemeentelijke juristen rustig dat wij daar als bewoners van de stad nu eenmaal rekening mee moeten houden. Alsof je veertig jaar geleden kon zien aankomen dat een rustige, monumentale kerk veranderen zou in een ‘bizar bazar’. De eigenares, niet toevallig een voormalige gemeenteambtenaar, vroeg vorig jaar tijdens een overleg over haar plannen ijskoud ‘Waarom woont u daar eigenlijk nog?’.

In het Engels hebben ze voor deze omkering van oorzaak en gevolg een goede term: blaming the victim. Mijn antwoord: ‘Ga je schamen. Shame on you.’ Maar dat zullen ze wel niet begrijpen.